کد مطلب:23843 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

رقت قلب و گريستن در چه مواضعي مطلوب است؟

يكي از خصلت هاي انساني كه از فضيلت و ارزش بسياري برخوردار است رقت قلب - در مقابل قساوت و سختي آن - مي باشد. البته دل نازكي و رقت قلب در همه صحنه ها مطلوب نبوده و انسان نبايد براي هر حادثه سختي در زندگي گريه كند. گريه، تنها براي چند امر مطلوب است. نخست: گريه از ترس خدا كه در واقع ترس از عذاب و كيفر خداوند است. وقتي انسان مثلا در باره رفتن از اين عالم و تنهايي در قبر و عذاب هايي كه براي گناهكاران در عالم برزخ و قيامت است، و صحنه محاسبه قيامت و بخش اعمال و عبور از صراط انديشه كند، ترس براي او بوجود آمده، باعث مي شود كه بر خود و اعمال خود گريه كند و در پيشگاه خداوند اعتراف به تقصير كرده، از گناهان توبه كند و مصمم باشد كه در آينده مرتكب گناه نشود و واجبات الهي را به درستي انجام دهد. اين حالت تاثر و گريه، مطلوب و شايسته است; چنانكه امامان ما با اين كه معصوم

ـ1840ـ
بوده اند در عين حال بسيار به مناجات و گريه و تضرع در برابر خداوند بر مي خاستند. در يكي از دعاها از امام چهارم روايت شده كه آن حضرت اين مطلب را از خدا مي خواهد كه خدايا مرا به گريه بر خودم كمك كن.
گريه ديگر كه مطلوب است، گريه بر مصائب امام حسين((عليه السلام))، پيامبر((صلي الله عليه وآله)) و ساير آن خاندان گرامي است كه اين تأثر و گريه داراي فضيلت بسيار است و انسان مي تواند با انديشيدن در مصائب آنان، اين حالت تأثر و گريه را در خود بوجود آورد. شايان ذكر است كه گاه گريه، تخليه رواني است و براي شخص مصيبت ديده يك درمان محسوب مي شود. درباره رقت قلب و قساوت قلب كه اولي از ارزش هاي اخلاقي و دومي از رذايل اخلاقي محسوب مي شود، مي توان به كتاب هاي اخلاقي مراجعه نمود; از جمله كتاب آيين زندگي و درس هاي اخلاق اسلامي.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ1841ـ
             اخـلاق و تربيت
             فضائل اخلاقي                         انفـاق